Szpiczak plazmocytowy jest drugim co do częstości występowania nowotworem hematologicznym. Ocenia się, że w Polsce mamy obecnie 2000-2500 nowych przypadków zachorowań na MM rocznie i ta liczba wciąż się zwiększa.
W leczeniu chorych na szpiczaka plazmocytowego podobnie jak w terapii większości chorób nowotworowych następuje stopniowe zastępowanie stosowania chemioterapii terapiami immunologicznymi lub celowanymi. Nowością w terapii było wprowadzenie terapii przeciwciałami monoklonalnymi. Obecnie do leczenia wykorzystującego układ odpornościowy stosowane mogą być również przeciwciała dwuswoiste lub modyfikowane limfocyty T. Opracowanie nowych terapii było możliwe dzięki coraz lepszemu poznaniu biologii dyskrazji plazmocytowych oraz zidentyfikowaniu szlaków przewodzenia sygnałów w komórce nowotworowej. Postęp w diagnostyce i leczeniu chorych na szpiczaka i inne dyskrazje plazmocytowe, takie jak amyloidoza czy makroglobulinemia Waldenströma, spowodował istotne wydłużenie przeżycia pacjentów.
Drugie wydanie książki stanowi zbiór aktualnej wiedzy dotyczącej szpiczaka plazmocytowego i innych gammapatii monoklonalnych. Ważnym elementem książki są rozdziały zawierające aktualne wytyczne Polskiej Grupy Szpiczakowej dotyczące zasad leczenia oraz roli i miejsca transplantacji auto-i allogenicznych komórek krwiotwórczych w terapii chorych na szpiczaka plazmocytowego. Uzupełnieniem tych rozdziałów jest zmodyfikowany rozdział dotyczący leczenia powikłań i terapii wspomagającej.
Publikacja polecana jest zarówno dla hematologów zajmujących się leczeniem szpiczaka, jak i dla specjalistów chorób wewnętrznych.
Przedmowa
1. Historia zastosowania nowych leków w szpiczaku plazmocytowym
2. Morfologia i immunofenotyp komórki plazmatycznej
3. Immunoglobuliny i diagnostyka laboratoryjna szpiczaka
4. Zmiany cytogenetyczne i molekularne w szpiczaku plazmocytowym
5. Patogeneza szpiczaka plazmocytowego
6. Układ odporności u chorych na szpiczaka plazmocytowego
7. Epidemiologia szpiczaka plazmocytowego i innych dyskrazji plazmocytowych
8. Gammapatia monoklonalna o nieustalonym znaczeniu
9. Bezobjawowy szpiczak plazmocytowy
10. Objawy kliniczne i rozpoznanie szpiczaka plazmocytowego
11. Zastosowanie technik obrazowania medycznego w diagnostyce i monitorowaniu szpiczaka plazmocytowego
12. Biologia choroby kostnej w przebiegu szpiczaka plazmocytowego
13. Nerki w szpiczaku plazmocytowym i gammapatiach monoklonalnych
14. Rzadkie postacie dyskrazji plazmocytowych
15. Układowa amyloidoza łańcuchów lekkich (amyloidoza AL): diagnostyka i leczenie
16. Nieamyloidowe choroby depozytowe monoklonalnych immunoglobulin
17. Makroglobulinemia Waldenströma
18. Zasady leczenia szpiczaka plazmocytowego według Polskiej Grupy Szpiczakowej
19. Nowe terapie szpiczaka plazmocytowego
20. Przeszczepienia komórek krwiotwórczych w leczeniu szpiczaka plazmocytowego
21. Zasady radioterapii w szpiczaku plazmocytowym
22. Zastosowanie wertebroplastyki oraz leczenie ortopedyczne w przebiegu szpiczaka plazmocytowego
23. Zapobieganie powikłaniom i ich leczenie w szpiczaku plazmocytowym
Prof. dr hab. n. med. Krzysztof Giannopoulos Kierownik Zakładu Hematologii Doświadczalnej Uniwersytetu Medycznego w Lublinie oraz lekarz kierujący oddziałem hematologicznym COZL w Lubinie. Tematem zainteresowań naukowych prof. Krzysztofa Giannopoulosa jest immunologia rozrostowych chorób hematologicznych. W swoich badaniach zajmuje się zarówno charakterystyką procesów immunologicznych związanych z nowotworzeniem, jak również nowymi sposobami terapii nowotworów. Wśród najważniejszych doniesień znajdują się publikacje z pierwszych prób klinicznego stosowania różnych form immunoterapii oraz leczenia lekami immunomodulującymi opublikowane w wiodących czasopismach naukowych. Dorobek naukowy profesora został wyróżniony licznymi nagrodami min.: Prezesa Rady Ministrów, Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Ministra Zdrowia, POLITYKI oraz Międzynarodowego Towarzystwa Hematologów (ISH). Profesor jest laureatem grantów START, POWROTY, KOLUMB, FOCUS oraz INTER Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej. |