CZĘSTOŚĆ WYSTĘPOWANIA STAPHYLOCOCCUS AUREUS NA SKÓRZE PACJENTÓW Z ATOPOWYM ZAPALENIEM SKÓRY I LEKOODPORNOŚĆ IZOLOWANYCH SZCZEPÓW

Prevalence and antibiotic resistance of Staphylococcus aureus on the skin of patients with atopic dermatitis
Klaudia Tutka, Adam Reich

Streszczenie
Wprowadzenie: Atopowe zapalenie skóry (AZS) jest jedną z najczęstszych dermatoz zapalnych. W ostatnich latach zwrócono uwagę na zmniejszoną bioróżnorodność flory bakteryjnej skóry osób z AZS i zdecydowaną przewagę kolonizacji skóry tych osób przez Staphylococcus aureus.

ZASTOSOWANIE CHIRURGII MIKROGRAFICZNEJ MOHSA W LECZENIU RAKA SKÓRY WYSOKIEGO RYZYKA

Use of Mohs micrographic surgery for high risk skin cancer
Marcin Janiszewski, Mateusz Pryt

OCENA JAKOŚCI ŻYCIA U KOBIET Z NASILONYMI ZMIANAMI TRĄDZIKOWYMI Z REGIONU WIELKOPOLSKI

Evaluation of acne related quality of life among female from Wielkopolska
Daria Sobkowska, Błażej Męczekalski, Justyna Gornowicz-Porowska, Klaudyna Kaszuba, Zygmunt Adamski

NOWE MOŻLIWOŚCI LECZENIA BLIZN PRZEROSTOWYCH I KELOIDÓW – LECOXEN

New approach to keloids and hypertrophic scars treatment
Agnieszka Żebrowska

Streszczenie
Każdy uraz wiążący się z uszkodzeniem skóry pozostawia bliznę będącą wynikiem gojenia się rany. W zależności od umiejscowienia, rodzaju urazu i zależnego od skłonności osobniczych przebiegu procesu naprawy może powstać blizna przerostowa lub keloid. Dostępne są różne strategie zapobiegania bliznom i obejmują one: terapię ciśnieniową, żele silikonowe, opatrunki okluzyjne i preparaty miejscowe: m.in. ekstrakt z cebuli, heparynę i witaminę E. Artykuł jest przeglądem wiedzy na temat możliwości leczniczych.
Słowa kluczowe: blizny przerostowe, keloidy, leczenie, ekstrakt z cebuli, heparyna

LECZENIE ŚWIĄDU SKÓRY U DZIECI Z ATOPOWYM ZAPALENIEM SKÓRY

Treatment of pruritus in children with atopic dermatitis
Maciej Pawłowski, Hanna Zielińska-Bliźniewska, Monika Sienkiewicz

Streszczenie
Atopowe zapalenie skóry (AZS) jest przewlekłą, nawrotową chorobą zapalną skóry, która rozpoczyna się na ogół we wczesnym dzieciństwie, większość zmian pojawia się już w 1. r.ż. dziecka. Charakteryzuje się typowym umiejscowieniem zmian skórnych oraz świądem skóry. Do rozpoznania tego schorzenia można użyć klasyfikacji według Hannifina i Rajki, w której ustalono kryteria większe i mniejsze – muszą wystąpić co najmniej 3 z 4 kryteriów większych. W mechanizmie powstawania AZS dużą rolę odgrywają czynniki genetyczne (w przypadku występowania AZS u obojga rodziców szansa odziedziczenia tej choroby przez dziecko może sięgać nawet 70%) i środowiskowe (głównie tzw. czynniki wyzwalające, np. alergeny pokarmowe i powietrznopochodne, zanieczyszczenie środowiska, stres, czynniki hormonalne). Choroba jest powszechna, według niektórych ekspertów, w zależności od regionu świata, może dotyczyć nawet kilkunastu procent populacji. Może stanowić czynnik ryzyka wystąpienia astmy i alergicznego nieżytu nosa w późniejszym okresie życia. W leczeniu dużą rolę odgrywają glikokortykosteroidy (o różnej mocy), emolienty, leki antyhistaminowe, inhibitory kalcyneuryny, czasami antybiotyki, cyklosporyna i fototerapia, a przede wszystkim właściwa pielęgnacja skóry. Niezwykle istotne jest również leczenie świądu skóry, gdyż oprócz wysoce negatywnego wpływu na psychikę dziecka może powodować groźne powikłania, jak np. bakteryjne zakażenie skóry. W niniejszym artykule skupiono uwagę na omówieniu najczęstszych i najskuteczniejszych terapii świądu w AZS u dzieci.
Słowa kluczowe: atopowe zapalenie skóry, świąd, leczenie

ROLA INTERLEUKINY 17 W PATOGENEZIE CHORÓB SKÓRY

The role of interleukin 17 in the pathogenesis of skin diseases
Kinga Wilusz-Ludwiczak, Marta Gawrońska, Andrzej Kaszuba

Streszczenie
Cytokiny są niskocząsteczkowymi białkami wpływającymi na różnorodne procesy biologiczne. Zaliczamy do nich interleukiny, interferony, czynniki martwicy nowotworów, czynniki wzrostu i chemokiny. Oprócz wywierania określonych efektów biologicznie oddziałują wzajemnie na siebie (antagonistycznie lub synergistycznie). Limfocyty Th17 są niedawno opisaną subpopulacją limfocytów. Najważniejszymi cytokinami odpowiedzialnymi za przekształcanie limfocytów naiwnych w subpopulację Th17 są TGF-β i Il-6. Główną cytokiną wytwarzaną przez limfocyty Th17 jest interleukina 17A (spośród rodziny Il-17 wywiera ona najsilniejszy efekt biologiczny). Komórki Th17 odgrywają istotną rolę w chorobach autoimmunologicznych, alergicznych, zapalnych, biorą udział w odpowiedzi przeciwzakaźnej, a także mają udział w chorobach nowotworowych. Podwyższony poziom Il-17 opisano w wielu chorobach: RZS, stwardnieniu rozsianym, łuszczycy, astmie, toczniu rumieniowatym układowym, reakcji odrzucania przeszczepu, twardzinie, zapalnych chorobach jelit.
Słowa kluczowe: limfocyty Th 17, cytokiny, interleukina 17A

ZESPOŁY AUTOZAPALNE W DERMATOLOGII – CZĘŚĆ 2

Autoinflammatory syndromes in dermatology – part 2
Katarzyna Tomaszewska, Agnieszka Wojciechowska, Małgorzata Dominiak, Joanna Krzysiek, Klaudyna Kaszuba, Aleksandra Kobusiewicz, Anna Zalewska-Janowska, Andrzej Kaszuba

Streszczenie
Zespoły autozapalne charakteryzują się nieprawidłową aktywacją nieswoistej odpowiedzi immunologicznej (innate immune system). Choroby autozapalne przebiegają z nawracającymi atakami gorączki i wielonarządowego zapalenia, które może przyjmować również manifestacje skórne. Rozpoznanie skórnych cech tych zespołów może pomóc w szybkiej diagnozie i wczesnym leczeniu, jest to kluczowe dla jakości życia i przeżycia pacjentów. W tej części pracy zostaną omówione skórne manifestacje zespołu PAPA, zespołu Blaua i sarkoidozy o wczesnym początku, zespołu Majeeda, choroby Behçeta, zespołu Schnitzlera oraz zespołów PFAPA i DIRA.
Słowa kluczowe: zespoły autozapalne, manifestacje skórne, zespół PAPA, zespół Blaua i sarkoidoza o wczesnym początku, zespół Majeeda, choroba Behçeta, zespół Schnitzlera, zespół PFAPA, zespół DIRA

MOŻLIWA ROLA WYBRANYCH SKŁADNIKÓW ODŻYWCZYCH W ŁYSIENIU – PRZEGLĄD LITERATURY

Possible role of selected nutrients in alopecia – a review
Katarzyna Wróblewska-Kończalik, Jerzy Kolasiński, Justyna Gornowicz-Porowska, Klaudyna Kaszuba, Aleksandra Szymczak-Tomczak, Zygmunt Adamski

Streszczenie
Włosy stanowią niezwykle istotny element komunikacji międzyludzkiej. Ich dobra kondycja może być odzwierciedleniem wysokiej samooceny oraz pozytywnego postrzegania przez osoby z otoczenia. Za tym, jak ważny jest to czynnik psychospołeczny, przemawia fakt występowania zaburzeń w relacjach społecznych osób, których dotyczy problem wypadania włosów lub łysienia. Włosy są także wrażliwym wskaźnikiem stanu zdrowotnego całego organizmu człowieka. Zaburzenia gospodarki hormonalnej, niektóre choroby, przyjmowane leki, zatrucia (szczególnie metalami ciężkimi) mogą wpływać negatywnie na stan owłosienia i przyczynić się tym samym do złej oceny własnego wyglądu, przynosząc w konsekwencji obniżenie jakości życia. Etiopatogeneza łysienia jest znana w większości przypadków, jednak czasem jest trudna do ustalenia. Istnieją publikacje medyczne, w których autorzy zwracają uwagę na rolę składników odżywczych, mogących wpływać na jakość włosów, jak i ich wypadanie. W artykule przeanalizowano obserwacje i wnioski zawarte w niektórych tych publikacjach, wskazujące na niedokładnie jeszcze poznane potencjalne przyczyny wypadania włosów i łysienia, związane z wpływem składników odżywczych zawartych w diecie.
Słowa kluczowe: łysienie, dieta, wypadanie włosów, witaminy, żelazo, cynk, selen

WYCIĘCIE LASEREM CO2 JAKO ALTERNATYWNA METODA LECZENIA RAKA PODSTAWNOKOMÓRKOWEGO Z DOBRYM EFEKTEM ONKOLOGICZNYM I KOSMETYCZNYM – ANALIZA PRZYPADKU I KRÓTKI PRZEGLĄD PIŚMIENNICTWA

Laser CO2 excision as an alternative basal cell carcinoma method of treatment with good oncological and cosmetic efect – case report and brief literature review
Łukasz Pilarczyk, Karolina Olek-Hrab, Zygmunt Adamski

Streszczenie
Rak podstawnokomórkowy skóry (BCC) jest najczęstszą postacią raka skóry i stanowi 75-80% wszystkich rozpoznań, a raki skóry w liczbie bezwzględnej są najczęściej występującymi nowotworami złośliwymi człowieka. Ryzyko zachorowania na jedną z postaci raka skóry sięga 20% w ciągu życia. Wybór terapii zależy od płci, wieku, jak i od wielkości zmiany, jej lokalizacji i typu. Nie ma jednej idealnej metody usunięcia zmiany dla wszystkich lokalizacji. W leczeniu najważniejsze jest radykalne usunięcie zmiany zapobiegające wznowie, uzyskanie najlepszego efektu estetycznego i funkcjonalnego tkanek, co ma szczególne znaczenie na twarzy. Autorzy na przykładzie własnego doświadczenia chcieliby zaproponować i pokazać inne – mniej, według autorów, oszpecające chirurgiczne leczenie, które jest również terapią satysfakcjonującą onkologicznie. Jest to operacyjne wycięcie nowotworu laserem CO2 z badaniem histopatologicznym i pozostawieniem ubytku do samoistnego wynaskórkowania.
Słowa kluczowe: rak podstawonokomórkowy, laseroterapia

TOZEŃ RUMIENIOWATY NOWORODKÓW – OPIS PRZYPADKU

Neonatal lupus erythematosus – case report
Anna Bil, Michał Dziub, Agnieszka Piekarek, Małgorzata Filipowicz

Streszczenie
Toczeń rumieniowaty noworodków jest złożonym zespołem chorobowym, w przebiegu którego może dochodzić do zajęcia skóry, serca, układu krwiotwórczego, nerek, wątroby czy OUN. Choroba występuje na skutek biernego przenikania do organizmu płodu matczynych przeciwciał przeciwjądrowych klasy IgG skierowanych przeciwko składowym jądra komórkowego, zwłaszcza rybonukleoproteinom Ro/SSA, La/SSB lub rzadziej rybonukleoproteinie U1 (U1-RNP). Objawy skórne, hematologiczne i wątrobowe zwykle ustępują samoistnie. Jedynym trwałym i jednocześnie najpoważniejszym powikłaniem choroby jest blok serca, który stanowi zagrożenie życia dziecka. Dzieci, które cierpiały na toczeń rumieniowaty noworodkowy, mają podwyższone ryzyko zachorowania w przyszłości na SLE oraz inne schorzenia autoimmunologiczne. W artykule przedstawiono przypadek 3-tygodniowego noworodka płci żeńskiej, u którego na podstawie wywiadu, obrazu klinicznego oraz badania immunologicznego rozpoznano toczeń rumieniowaty noworodków
Słowa kluczowe: toczeń, przeciwciała przeciwjądrowe, wrodzony blok serca

DERMATOLOGIA DZIECIĘCA – PYTANIA I ODPOWIEDZI

Mirosława Kuchciak-Brancewicz

Streszczenie
Fitofotodermatoza to reakcja fototoksyczna wywołana przez kontakt z roślinami zawierającymi substancje uwrażliwiające na promieniowanie ultrafioletowe. Zmiany skórne są dość charakterystyczne, ale nieraz wymagają różnicowania z liszajcem pęcherzowym. Paznokieć to jeden z wytworów naskórka pełniący funkcję ochronną oraz pomagający w wykonywaniu precyzyjnych czynności palcami. Jednym z czynników uszkadzających może być obgryzanie paznokci. Dla pozbycia się tego nawyku ważne jest uświadomienie, w jakich okolicznościach dochodzi do obgryzania i wyeliminowanie tych form zachowania. Zaleca się także leczenie miejscowe, a nieraz farmakologiczne. Brodawki należą do najczęstszych guzów okolicy paznokci. Powstają we wrotach zakażenia, jakimi jest uszkodzona bariera naskórkowa, najczęściej u dzieci z atopowym zapaleniem skóry. Większość brodawek wirusowych można usunąć znanymi preparatami dla zwalczania brodawek lub metodami zabiegowymi. Trudności terapeutyczne mogą stanowić brodawki okołopaznokciowe, zlokalizowane pod paznokciem i za obłączkiem. Większość przypadków twardziny młodzieńczej ma postać twardziny ograniczonej, takiej jak morphea circumscripta lub twardzina linijna. Szczególną odmianą twardziny linijnej jest twardzina linijna czaszki przypominająca bliznę po cięciu szablą o nazwie coup de sabre. Postać ta często wiąże się ze zmianami zapalnymi oczodołu i w mózgu. Jej skutkiem może być ciężka padaczka, jak również poważne zniekształcenia twarzy i czaszki. W takich przypadkach zaleca się wczesne agresywne leczenie steroidami i metotreksatem.
Słowa kluczowe: dzieci, fitofotodermatoza, liszajec pęcherzowy, obgryzanie paznokci, brodawki okołopaznokciowe, twardzina linijna twarzy

POSTĘPOWANIE LEKARZA PODCZAS SZCZEPIEŃ OCHRONNYCH

Rafał Patryn